Wij spelen met TIM Theater / Inspinazie heel veel en heel graag in de zorg en willen de actie bij deze mee in het daglicht zetten!
Vaak gaan voorstellingen over de missie en visie van een ziekenhuis of woon-zorgcentrum. En de kernwaarden die een organisatie daarbij vooropstelt. Steeds vaker gebeurt het dat we botsen op een soort morele grens wanneer we het uitspelen. We leggen er steevast een realistische en relativerende laag op, maar dan nog… Af en toe bekruipt ons het gevoel: “Waar zijn we mee bezig?”
Kan je de kracht van zelfsturing in volle overtuiging benadrukken wanneer je voelt dat een zware motor voor zelfsturing te maken heeft met ernstig personeelstekort?
Wat is de zin van spelen over continue en horizontale feedback wanneer er letterlijk geen tijd is om te praten?
Hoe kunnen zorgverleners warmte blijven uitstralen wanneer hun eigen werkvoorwaarden niet menselijk zijn? (Ze doen het wel!)
Hoeveel nadruk kan je leggen op integriteit wanneer een hele sector niet integer behandeld wordt vanuit de politiek?
Een applaus is niet genoeg.
